'De Gigant van Eenoogeiland'
Verschenen maart 2022 bij uitgeverij Macc
Korte inhoud
De Eilanden worden overschaduwd door het ijzige beleid van de gemaskerde Griseine. Eén voor één legt zij de sterkste Beschermers lam, terwijl haar sinistere Manheksen in het geheim een reusachtig Vuurvogelleger klaarstomen. Zullen Okjo-Ri en Cleo - de jonge vertegenwoordigers van de oude volkeren - in staat zijn om Griseine te ontmaskeren, en haar te stoppen voordat zij ongenaakbaar wordt?
Een stukje tekst uit het boek
Uit Hoofdstuk 6:
Het gelaat van de onrust
Moestiek en ik stormden de kasteelhal binnen. De chimpansee hield even halt op de laatste vensterbank in zijn aanloop naar de keuken en keek naar buiten. Ik zag hetzelfde door de nog steeds geopende poortdeur: de meeste kondrixen waren reeds geland op het binnenplein en hun blikken straalden vurig onheil uit.
De vuurvogels zagen er allesbehalve mak of tam uit. Ze leken op uilen, maar dan supergespierd, en met felle rood-met-gele schubben in plaats van veren. Ze waren tien keer groter dan de grootste uil die jij kent. Hun zwarte snavels en klauwen gloeiden als hete kool. Zelfs het gras, dat de Gigant steeds zo mooi had onderhouden en dat er altijd zo vitaal had uitgezien, verschroeide onmiddellijk onder hun sissend hete klauwen. Het moeten er meer dan tien geweest zijn. En dan was de grootste van hen nog niet eens geland.
Mijn chimpanseevriend leidde me de keuken in. Hij duwde de gigantische toegangsdeur moeizaam dicht en vergrendelde ze. We liepen tot achterin. Vlak voor het deurtje waardoor ik het kasteel voor het eerst was binnengekomen, was het moment van ons afscheid aangebroken.
'De Gigant van Eenoogeiland' gesigneerd in jouw brievenbus?
> Neem gerust contact op met mij met behulp van dit formulier. Ik kijk dit dagelijks na. Vermeld indien gewenst de naam van de persoon voor wie ik het boek mag signeren.
Recensies
Een recensie door John van Hal
Hoe een klein boek toch een gigant kan zijn
Het is een boek wat voor mij verschillende interessante gevoelens losmaakt. In de positieve zin weliswaar.
Het begin waarbij de 2 hoofdpersonages werden geïntroduceerd, Okjo-Ri & Cleo, ging het voor mij gevoel beetje vlotjes. Soms te. Het was al vrij snel duidelijk dat de 2 hoofdpersonages werden klaar gestoomd voor iets groters. Alle 2 proberen ze op hun manier hun volk te helpen.Niet dat hoe het beschreven werd niet mooi was, in tegendeel. Maar het had voor mijn mening nog wel iets voller aangekleed mogen worden. Maar dat kan ook liggen aan mijn persoonlijke smaak. Ik hou er van als er soms een langere aanloop wordt genomen.Het deed niks af aan de sfeer van het verhaal. De personages pasten vreemd gezegt goed in hun omgeving. Puzzelstukjes vielen op zijn plek.
De personages hadden naar mijn gevoel al heel wat meegemaakt. Maar stonden toch sterk in hun schoenen. De personages waren echt sfeervolDe eindstrijd, wat ook heel erg past in het thema balans tussen goed & kwaad was best mooi kleurrijk beschreven.
De kortere aanloop die ik net even beschreef werd nu eigenlijk weer goed gemaakt.
Toen het hoofdpersonage Okjo-Ri de strijd in ging. ****
Een recensie door Marleen de Keyser
Op 12 mei ontmoette ik Gerd op de kleinste maar leukste boekenmarkt van ons land en hij vertrouwde mij De gigant van éénoogeiland toe in ruil voor een recensie.
Bedankt voor het vertrouwen Gerd. (...)
De titel dekt de lading van het verhaal heel het verhaal draait om éénoogeiland en de Gigant de leider van dit eiland. Genre van dit verhaal: Dit is voor mij buiten mijn comfort zone ik lees normaal en het liefste thrillers dit verhaal zou ik in het genre fantasy(light) plaatsen ik heb het met plezier gelezen.
De schrijfstijl bevalt uitstekend en vanaf de eerste blz nodigt deze uit tot verder lezen tot de laatste blz.
Werk en andere verplichtingen hebben mij dat echter belet.
Gerd wisselt zijn schrijfstijl doorheen het verhaal maar het blijft fijn lezen.
Doordat okji-ri zijn verhaal vertelt sta je precies mee in zijn verhaal het is meer persoonlijker de wisselende stijl versterkt het verhaal.Okji-ri en Cleo zijn de hoofdpersonages en redders voor hun volk wat heeft Gerd dat uitstekend gedaan door hun rol te doen groeien doorheen het verhaal. Waar je in het begin van het verhaal okji-ri leert kennen en niet weet hoeveel sympathie hem toekomt leer je hem steeds beter kennen en waarderen.
Ook Cleo kan je alleen maar bewonderen en Griseine de flaptekst laat het al vermoeden dat ik haar niet zo lief vind. Het verhaal leert ons nog andere personages kennen min of meer belangrijke rollen toebedeeld maar allemaal belangrijk voor het geheel van het verhaal.Niemand is overbodig en nooit vraag je je af wat deed hij of zij in dit verhaal.
Het verhaal vertelt de strijd om een volk te redden en dat met behulp van mysterieuze fantasy figuren zoals de waterregelaars.
De vuurvogels zijn de vijand. Gerd heeft ook een fantastisch thema in zijn verhaal verwerkt: zelfs wanneer je bang bent en geen zelfvertrouwen hebt dan nog kan je door vallen en opstaan uitgroeien tot een persoon naar wie iedereen opkijkt. Geen ellenlange of langdradige hoofdstukken, ze stopten ook zo dat je verder wou naar het volgende hoofdstuk en dacht nog één en dan moet ik naar het werk of is het bedtijd maar als het kon dan wou je er nog één en nog één en........Het einde is voorspelbaar maar vond ik dat erg? Neen
Evengoed was het toch anders uitgedraaid want je wil een happy end maar had Gerd dat ook zo bedacht? Dat weet je bij die auteurs nooit.
Ons hoofdpersonage en de vele andere fantasy figuren in dit verhaal brengen ons een aantal uren leesplezier en avonturen bij.
Ik liet Gerd al weten dat ik al vanaf de eerste blz een Harry Potter gevoel kreeg al weet ik niet direct waarom.
Het is ook hier wat hokus pocus maar op een andere manier en niet zo fel aanwezig dan bij Harry.
Dit is voor Gerd een zeer positief gegeven want behalve dat ik een grote fan ben van Harry en Zweinstein ben ik niet echt fan van fantasy. ****
Een recensie door Sven Demeyere
Personages die groeien zonder dat ze het zelf beseffen.
Gerd Goris, die hart en ziel in zijn boeken wil leggen. Na zijn debuut Goedzo en de zoeker schreef hij zijn tweede boek De gigant van eenoogeiland.
Het verhaal
De gemaskerde Griseine houdt een ijzeren beleid over de eilanden. Eén voor één legt ze de sterkste beschermers lam. De sinistere manheksen zijn in het grootste geheim een reusachtig vuurvogelleger aan het klaarstomen.
Okjo-ri en Cleo zijn twee jonge vertegenwoordigers van hun eigen oud volk. Voor ze het weten worden ze meegesleurd in de strijd tegen Griseine. Een strijd waarin ze veel te verduren krijgen en ze her en der medestanders verliezen. Kunnen zij Griseine stoppen en ontmaskeren vooraleer ze onbereikbaar is?
Mijn gedacht
In het verhaal werd niet van begin tot einde in hetzelfde perspectief geplaatst. Bij de start en einde van het verhaal volgen we Okjo-Ri vanaf zijn schouder. Alles wordt verteld in de ik-vorm. In het middelste gedeelte volgen we alles vanaf een afstand.
Door op deze manier te werken wordt het verhaal versterkt. De aanzet en slot beleef je door die ik-vorm echt wel van zeer dichtbij. Dit helpt ook natuurlijk om direct een band te smeden met Okjo-Ri. Bij het slot wordt je dan weer meegesleurd in de plot twisten die Goris voorziet.
In dat vermelde middengedeelte is het door al de gebeurtenissen beter dat er gekozen werd om alles vanaf die afstand te bekijken. Het is makkelijker om het overzicht te bewaren over al de onverwachte verhaallijnen tussen de personages onderling.
Goris is gegroeid in zijn schrijven ten opzichte van zijn debuut. Geen herhalingen meer. Gewoon een spannend verhaal met goeie plottwisten op het moment dat het nodig is. Een degelijke spanningsboog doorheen het verhaal die op het einde nog nadrukkelijker aanwezig is.
Zijn personages zijn gewoon goed. Ze groeien zonder dat ze het zelf doorhebben. Ze evolueren op de momenten dat het het verhaal ten goede komt.
Slot
Het einde van het verhaal maakt de cirkel rond. Niet enkel voor het verhaal zelf maar ook voor Okjo-Ri.
Thema's
Goris stopte terug een thema in zijn boek. Een thema over groeien. Het wegvluchten van iets dat je vroeg of laat toch inhaalt. En vooral over het onderschatten van jezelf.
Conclusie
Een boek dat aantoont dat de auteur groeit in zijn schrijven. Een spannend verhaal werd gecreëerd op een wereld van wonderlijke en magische wezens. Een leuk boek om te lezen. ****
Van 'De Gigant van Eenoogeiland' werd door Passend Lezen een luisterboek gemaakt voor mensen met een leesbeperking:
Het overzicht van de beschikbaarheid van 'De Gigant van Eenoogeiland' in de Vlaamse openbare bibliotheken: